การเรียงเพลงใน booklet (สมุดปก) ของเวอร์ชั่น EMI ระบุว่ามีแทรคทั้งหมด 9 แทรค แบบเดียวกับเวอร์ชั่น Harvest แต่พอใส่แผ่นเข้าไปในเครื่อง กลับพบว่ามีแทรคอยู่ทั้งหมด 10 แทรค สรุปคือในเวอร์ชั่น EMI แยกเพลง Speak To Me กับ Breathe ออกเป็นสองแทรคแบบเดียวกับเวอร์ชั่นโมบายฯ นั่นเอง การระบุแทรคใน booklet กับบนตัวแผ่นไม่ตรงกัน
เสียงของสองเวอร์ชั่นนี้ออกมาต่างกันมากกกก..!!! ความแตกต่างมันมีอยู่มากมาย เริ่มตั้งแต่เกนสัญญาณบนแผ่นที่เวอร์ชั่น EMI ทำมาแรงกว่ามาก คือถ้าตั้งวอลลุ่มของแอมป์ไว้ที่ตำแหน่งเดียวกัน หลังจากสลับฟังทั้งสองเวอร์ชั่นโดยไม่ปรับวอลลุ่ม คุณจะพบว่า เสียงของเวอร์ชั่น EMI ดังกว่าเวอร์ชั่นฮาร์เวสหลายดีบี.!!
เอาแล้วซิ… ถ้าสิ่งที่ฮาร์เวสนำเสนอเป็นสิ่งที่ถูกต้องตามมาสเตอร์เทปจริงๆ ก็ต้องบอกว่าสิ่งที่ EMI ทำออกมามันคือผิดมหันต์ และในทางกลับกัน ถ้าสิ่งที่ EMI นำเสนอออกมานี้คือสิ่งที่ควรจะเป็นจริงๆ ในออริจินัลมาสเตอร์เทปของอัลบั้มนี้ คำถามก็คือ สิ่งที่เวอร์ชั่นฮาร์เวสให้ออกมามันคือความผิดพลาดใช่มั้ย.? แต่มันจะเป็นความผิดพลาดได้ยังไง ในเมื่อคนฟังได้ยินแบบนั้นมาตลอดยี่สิบปี (1973 – 1994)
เกนสัญญาณที่แรงกว่าของเวอร์ชั่นอีเอ็มไอนำมาซึ่งความรู้สึกถึง energy ของเสียงเครื่องดนตรีที่ชัดเจนทุกชิ้น ไม่ว่าจะเป็นกลอง, กีต้าร์, แซ็กโซโฟน, เบส และเสียงร้อง ได้ยินแล้วทำให้นึกถึงเสียงของเครื่องดนตรีที่ “ถูก” เล่นสดๆ บนเวทีมากกว่าที่จะเป็นเสียงของเครื่องดนตรีที่ถูกบันทึกและขัดเกลามาจากสตูดิโอ
เมื่อพูดถึงดนตรีเล่นสด แน่นอนว่าต้องมองข้ามคำว่า “สะอาดหมดจด” ไปเลย ซึ่งประเด็นในแง่ความเนียนสะอาดของเนื้อเสียง ต้องยกคะแนนให้เวอร์ชั่น Harvest ไป แต่ในขณะเดียวกัน ความสด ไดนามิก และอิมแพ็คที่มาพร้อมความรุนแรงกระแทกกระทั้นที่เวอร์ชั่น EMI ให้ออกมามันก็ทำให้จิตวิญญาณของความเป็นดนตรีร็อคถูกปลุกขึ้นมา ความดิบที่สาดออกมาอย่างไม่ยั้งคิดก็ทำให้อารมณ์ของเพลงมันดิ่งลึกลงไปมากขึ้น นั่นคือเมื่อใดที่บทเพลงต้องการแสดงอารมณ์ที่ย้ำเน้น เวอร์ชั่น EMI ก็จะนำเสนอบทบาทนั้นออกมาได้มากกว่า เห็นภาพชัดกว่า แต่ในช่วงที่ต้องการความละมุนละม่อม เวอร์ชั่นฮาร์เวสดูเหมือนจะเข้าถึงอารมณ์ของศิลปินได้มากกว่าในแง่ของความรอมชอมและเป็นระเบียบเรียบร้อย
เอาไงดี.? ผมตัดสินไม่ถูก คือถ้าด้านที่สว่างของดวงจันทร์ถูกแทนด้วยความนุ่มนวล ซึ่งเป็นสิ่งที่เวอร์ชั่น Harvest นำเสนอออกมา แสดงว่าด้านมืดของพระจันทร์ซึ่งเป็นด้านตรงข้ามก็ควรจะต้องถูกนำเสนอออกมาในอีกรูปแบบหนึ่งที่ต่างกันหรือตรงข้ามกัน นั่นคือความสด ดิบ และดุดัน อย่างที่เวอร์ชั่น EMI นำเสนอออกมาใช่มั้ย.?
เชื่อแน่ว่า ถ้าจับคนสัก 10 คนมาฟังทั้งสองเวอร์ชั่นนี้เปรียบเทียบกันแบบ A/B test จะต้องมีความเห็นที่ถูกแยกออกเป็นสองฝั่งอย่างแน่นอน กับชุดเครื่องเสียงที่ดีมากๆ บอกเลยว่าตัดสินยากที่จะให้เวอร์ชั่นไหนระหว่างสองเวอร์ชั่นนี้ได้รับคะแนนสูงกว่ากัน ทั้งสองเวอร์ชั่นนี้ต่างก็มีจุดอ่อนและจุดแข็งที่แตกต่างกัน มีดี–ด้อยกันไปคนละด้าน อย่างที่ผมเกริ่นมาตั้งแต่ต้น คือถ้า Harvest ถูก ก็แสดงว่า EMI ผิด หรือในทางกลับกัน แบบใดแบบหนึ่ง บางทีนะ สิ่งที่แผ่นซีดีทั้งสองเวอร์ชั่นนี้นำเสนอออกมาอาจจะหลุดพ้นขอบเขตของคำว่า ถูก-ผิด ไปแล้วก็ได้ บางทีรสนิยมในการฟังที่เกี่ยวข้องกับบุคลิกภาพของคนฟังอาจจะเป็นตัวตัดสิน คือถ้าพื้นฐานเป็นคนชอบฟังเพลงคลาสสิก อาจจะเทคะแนนให้เวอร์ชั่น Harvest แต่เชื่อเลยว่า ถ้าเป็นนักฟังสายร็อคมาแต่กำเนิดมีโอกาสสูงที่จะเทคะแนนให้กับเวอรชั่น EMI แบบไม่ต้องคิดนาน เพราะนักฟังสายร็อคจะให้ความสำคัญกับ energy ของเพลงมากเป็นพิเศษ เสียงกลองที่ดีต้องมีแรงหวดออกมาให้รู้สึก เสียงฉาบที่ดีต้องมีอาการแตกปลายนิดๆ เพราะเกิดจากแรงหวดของไม้กลอง เสียงกีต้าร์ที่ผ่านเอ็ฟเฟ็กต์ก็ต้องมี noise ที่เกิดจากเกนขยายของวงจรอิเล็กทรอนิคส์ผสมออกมาด้วย ถ้าเสียงสะอาดแต่ขาดพลัง ก็ยังไม่ใช่ “ซาวนด์ร็อค“!
เสียงเอ็ฟเฟ็กต์นาฬิกาในแทรค Time ที่เวอร์ชั่น EMI ให้ออกมาเป็นอะไรที่เหมือนจริงมาก! รวมทั้งเสียงเครื่องรับเงินในแทรค Money ด้วย เมื่อฟังไปนานๆ ต้องยอมรับว่าผมเริ่มจะเอนเอียงไปทางเวอร์ชั่น EMI มากขึ้นเรื่อยๆ แม้ว่าที่จุดพีคบางจุดจะพบว่ามีอาการแตกปลายของเสียงปนออกมาบ้าง ซึ่งมันเป็นตำหนิเมื่อพิจารณาในแง่มุมของคุณภาพเสียง แต่นั่นมันก็ไม่ได้มากมายถึงขนาดที่จะทำให้อรรถรสของเพลงเสียหายไปมากจนรับไม่ได้ ในขณะเดียวกัน เมื่อแลกกับ energy ของเสียงที่มาเต็มกว่า ได้พลังกระแทกกระทั้นสูงกว่า อารมณ์ของเพลงก็ประทุออกมามากกว่า ซึ่งถือว่าเป็นของดีเมื่อพิจารณาในแง่ของความเป็นดนตรี ด้วยเหตุนี้ผมจึงตัดสินใจใส่คะแนนให้กับเวอร์ชั่น EMI สูงกว่าเวอร์ชั่น Harvest นิดๆ ด้วยเหตุผลที่เวอร์ชั่น EMI ให้ซาวนด์ที่ออกมาตรงกับแนวเพลง และช่วยส่งเสริมอารมณ์ของเพลงมากกว่า แต่ก็ยอมรับว่าแอบเสียดายความสะอาดเนียนของเสียงโดยรวมที่เวอร์ชั่นฮาร์เวสให้ออกมาอยู่เหมือนกัน แต่ในเมื่อ การประชันต้องมีผู้ชนะเพื่อให้เกมเดินต่อไปได้ ผมจึงขอเลือกให้เวอร์ชั่น EMI ได้ไปต่อสำหรับคู่นี้
ในยกต่อไปของการชิงชัย เวอร์ชั่น EMI จะไปเจอกับเวอร์ชั่น PCM 2 Ch บนแผ่น SACD ฉบับฉลองครบรอบ 30 ปีของอัลบั้ม DSOTM โปรดติดตาม..!! /
**********
– Overture!
– ยกที่ ๑
– ยกที่ ๓
– ยกที่ ๔ ตัดสิน!
